Przeciwwskazania i wskazania do leczenia rtęcią

Przeciwwskazania do leczenia rtęcią stanowiły choroby nerek, zły stan uzębienia, choroby gorączkowe oraz wyniszczenie. Wskazania do leczenia rtęcią. Poza bardziej tradycyjnym, niż naukowo uzasadnionym, stosowaniem rtęci przez niektórych współczesnych autorów francuskich — wskazania do leczenia rtęcią całkowicie zdezaktualizowały się. Wprowadzenie do lecznictwa bizmutu spowodowało prawie całkowite zrezygnowanie z posługiwania się rtęcią. Wyjątek pod tym względem stanowiła szara maść, którą jeszcze w okresie międzywojennym zalecano w leczeniu kiły układu krążenia. Aktualnie zaleca się we Francji stosowanie preparatów rtęci pod postacią oksycyjanku (Hadida i wsp.; Bolgert i wsp.) jako leczenie wstępne w kile pierwotnej surowiczododatniej i wtórnej oraz utajonej wczesnej, poprzedzające leczenie penicyliną. W kile układu krążenia i układu nerwowego oraz w wiądzie rdzenia leczenie wstępne składa się z 15 wstrzyknięć oksycyjanku rtęci. Według zwolenników wstępnego leczenia objawowej kiły późnej preparatami rtęci postępowanie takie zabezpiecza chorego przed takimi powikłaniami jak odczyn JHŁ i paradoks leczniczy, a to z uwagi na powolne działanie przeciwkiłowe rtęci.