Wnioski końcowe dot. bizmutu
Mimo że wyłączna bizmutoterapia nie spełniła pokładanych w niej nadziei, stanowiła ona jednak kamień milowy w rozwoju swoistej chemoterapii kiły. Bizmut odgrywał rolę pomocniczego chematerapeutyku w kile wczesnej, włączony do różnych schematów i metod leczenia kiły. Z drugiej strony długotrwałość leczenia bizmutowego oraz przewlekłe wydalanie się tego metalu z ustroju stanowiły ważny czynnik zapobiegający infekcjom kiłowym. Szczególne znaczenie miał bizmut w leczeniu kiły późnej, w której często stanowił podstawową metodę leczenia. Pomijając ograniczoną tolerancję bizmutu przez ustrój, ten mniej skuteczny lek ustąpić musiał miejsca o wiele skuteczniejszemu lekowi, jakim jest penicylina. Niemniej nie należy uważać karty lecznictwa bizmutowego za zamkniętą, a wyrazem tego jest dalsze posługiwanie się preparatami bizmutu w niektórych krajach, szczególnie we Francji.
Najnowsze komentarze