Zbieżność między seronegatywizacją ilościowych OK a ON

Wolniejsze tempo poleczeniowego znikania immobilizyn z krwi w porównaniu z reaginami rzutuje na wyniki badań serologicznych i ich ocenę w tym sensie, że negatywizacja OK wyprzedza niekiedy o szereg miesięcy, a nawet lat, seronegatywizację ON. Okoliczność ta komplikuje samą kontrolę poleczeniową, gdyż u chorych leczonych z powodu kiły wczesnej stwierdza się często w ciągu szeregu miesięcy, a nawet lat, wybitnie dodatni ON, podczas gdy OK uległy już dawno negatywizacji. Zbieżność negatywizacji OK i ON stwierdzono u 61,9% leczonych z powodu kiły wczesnej i zaledwie u 25,2% kontrolowanych z powodu kiły utajonej wczesnej (Manikowska-Lesińska i wsp.). Ujemny ON wyprzedza negatywizację OK zaledwie u 3,4—4,2% badanych, podczas gdy z odwrotną sytuacją spotkano się u 19,7% kontrolowanych z powodu kiły utajonej wczesnej. Seronegatywizacji ON u 79% chorych na kiłę wczesną po 3 latach kontroli należy przeciwstawić seronegatywizację OK w tym samym okresie czasu u 90% leczonych (Lesiński). Podczas gdy reaginy znikają z surowicy w okresie kilku miesięcy od leczenia, przynajmniej u olbrzymiej większości chorych na kiłę wczesną, to z poleczeniowym ustępowaniem immobilizyn u pewnej części leczonych należy liczyć się po okresie 2 lat, a nawet dłuższym (Niebauer). Opóźnione w stosunku do OK seronegatywizowanie ON u znacznej części chorych na kiłę wczesną stało się przedmiotem ożywionej dyskusji — jakie znaczenie należy przypisać izolowanemu dodatniemu ON w ocenie wyników leczenia kiły wczesnej i jej wyleczalności w ogóle. Uprzedzając dalsze wywody, należy w tym miejscu podkreślić: 1. Stwierdzenie ujemnego ON po leczeniu kiły wczesnej można uważać prawie za pewny dowód wyleczenia zakażenia, co daje podstawę do wcześniejszego zakończenia kontroli, do zrezygnowania z ewent. profilaktycznego leczenia ciężarnych, do zgody na wcześniejsze zawarcie małżeństwa itp. 2. Przy współczesnym stanie serologii utrzymywanie się dodatniego ON po leczeniu kiły wczesnej nie przemawia zasadniczo ani za, ani przeciw utrzymywaniu się krętków bladych w ustroju. W tym stanie rzeczy dodatniego ON nie interpretuje się na ogół jako niepowodzenia w leczeniu i konieczności do jego kontynuowania. Mimo że izolowany dodatni odczyn ON — przy (korzystnych innych wynikach badań — stanowi prawdopodobnie pozostałość przebytego zakażenia i nie jest wyrazem kiły czynnej — nie można wyłączyć tego, że u nieznacznego odsetka chorych związany on być może z czynnym procesem kiłowym (Kogoj; Lesiński), co wymagałoby jednak dalszego potwierdzenia. Ze względu na swoją istotę, kosztowność i skomplikowaną technikę — ON nie może i nie powinien zastępować ilościowych OK w serologicznej kontroli kiły wczesnej; te ostatnie pozostają w dalszym ciągu metodą z wyboru i umożliwiają bardziej pełny wgląd w dynamizm zakażenia kiłą i jej wygasania pod wpływem leczenia.