Zachowanie się ON u chorych na kiłę wczesną leczonych różnymi metodami

Przedmiotem oceny jest tu zachowanie się ON po leczeniu metalami ciężkimi, samą penicyliną, lub też penicyliną w skojarzeniu z arsenobizmutoterapią. Przy porównawczym zestawieniu różnych rodzajów leczenia pod kątem ich wpływu na seronegatywizację ON — nie wykryto statystycznych różnic w tym względzie (Graciansky i wsp.; Fribourg-Blanc,; Kogoj; Nielsen). W grupie chorych na kiłę utajoną wczesną doszło do seronegatywizacji ON u 24% kontrolowanych w okresie 6—8 lat, przy czym nie stwierdzono żadnych różnic u chorych leczonych wyłącznie penicyliną lub w skojarzeniu jej z arsenobizmutoterapią (Kozakiewicz). Ebner i Raab stwierdzili po 14—17 latach od przeprowadzenia leczenia metalami ciężkimi kiły wczesnej utrzymywanie się ujemnego ON u 79,5% chorych na kiłę pierwotną i u 62,2% chorych na kiłę wtórną, przeciętnie u 73% chorych na kiłę wczesną, co nie odbiega w istotny sposób od częstości seronegatywizacji ON po wyłącznym leczeniu penicyliną. Interesujące dane w tym względzie zebrali Rzepka i wsp. W grupie 53 chorych na kiłę wczesną doszło po leczeniu arsenobizmutowym do negatywizacji ON u 71% kontrolowanych w okresie 5—10 lat. W grupie 183 chorych leczonych penicyliną w skojarzeniu z metalami ciężkimi stwierdzono wystąpienie seronegatywizacji ON u 70% badanych po upływie 5—10 lat. U 80 chorych na kiłę wczesną leczonych wyłącznie penicyliną zanotowano ujemny ON u 79% kontrolowanych po 5—7 latach od zakończenia leczenia. Dane te przemawiają przekonywająco za tym, że częstość negatywizacji ON nie zależy od rodzaju leczenia.