Debecylina w leczeniu kiły wczesnej

Po przejściowym okresie posługiwania się benzatyną zagranicznego pochodzenia trwałą pozycję w leczeniu kiły w Polsce zdobyła po 1960 r. debecylina. Zasługuje ona na szersze jej omówienie także z uwagi na to, że obok penicyliny prokainowej stanowi ona najczęściej stosowany preparat. Wprowadzenie debecyliny do lecznictwa poprzedziły badania doświadczalne i kliniczne. Posługiwano się w tym celu: 1) oznaczeniem poziomu penicyliny i długości jego utrzymywania się we krwi po wstrzyknięciu różnych dawek debecyliny; 2. badaniem przeciwkrętkowego działania in vitro surowicy od osób leczonych debecyliną; 3) oceną bezpośrednich i późniejszych wyników leczenia w reprezentatywnych grupach chorych na kiłę wczesną. W rozdziale tym przedstawiono jedynie wyniki badań laboratoryjnych. Badania nad wchłanianiem się debecyliny przeprowadzili Gawenda-Dzierżyńska, Bowszyc i wsp., Rafiński i wsp., Suchanek i wsp.. Porównywanie wyników tych badań musi być ostrożne ze względu na to, że były one wykonywane z różnymi seriami debecyliny i przy użyciu różnych metod. Po przeprowadzeniu laboratoryjnych badań nad penicyliną w grupie 80 chorych na kiłę wczesną i 45 chorych na różne dermatozy — doszedł Bowszyc do następujących wniosków: 1. Podobnie jak to ma miejsce z innymi preparatami benzatyny, średnia poziomu debecyliny we krwi, oznaczanego w szeregu kolejnych dni po wstrzyknięciu, daje się przedstawić w postaci krzywej o tendencji spadkowej. 2. Średnia arytmetyczna poziomu penicyliny we krwi, oznaczana codziennie do 14 dni od wstrzyknięcia 2,4 min j. debecyliny, obniżała się sukcesywnie, w miarę upływu czasu, z 0,31 j./ml do 0,04 j./ml, z zachowaniem przez cały okres skutecznego przeciwkrętkowego działania antybiotyku. 3. Analogicznie zachowała się średnia arytmetyczna poziomu penicyliny po wstrzyknięciu 1,2 min j., poziom jednak po tej dawce był niższy, a tempo obniżania się penieylinemii szybsze. 4. Poczynając od 8 dnia po wstrzyknięciu 2,4 min j., a od 3 dnia po podaniu 1,2 min j. debecyliny poziom jej we krwi obniża się u części chorych do wartości podprogowych (0,01—0,03 j./ml) albo nie daje się w ogóle oznaczyć. Wyniki takie uzyskiwano tym częściej, im więcej upłynęło czasu od wstrzyknięcia. 5. Po wstrzyknięciu 2,4 min j. debecyliny pełne działanie przeciwkrętkowe surowicy stwierdza się u wszystkich chorych do 7 dni od podania antybiotyku; po tym okresie skuteczną leczniczo penicylinemię zanotowano jedynie u 60—84% badanych. 6. Uwzględniając nieregularność wchłaniania się i zmienność poziomu penicyliny u różnych chorych, można wyodrębnić następujące typy krzywych penicylinemii we krwi: a) długi i wysoki; b) długi i niski; c) krótki i wysoki; d) krótki i niski; e) nieregularny. Do podobnych wniosków co do zachowania się poziomu debecyliny we krwi doszedł Rafiński i wsp.. Badania przeprowadzono w grupie 14 dzieci, wstrzykując każdemu z nich 0,6 mega j. debecyliny. Po tej dawce skuteczny poziom bakteriostatyczny utrzymywał się w surowicy w ciągu 7—9 dni, a więc nieco dłużej niż po szeregu zagranicznych preparatów benzatyny. Badania Suchanka i wsp. potwierdziły dużą wartość debecyliny jako preparatu przeciwkiłowego. Po wstrzyknięciu 4,8 min j. każdemu z 20 chorych na kiłę wczesną stwierdzono utrzymywanie się czynnej leczniczo penicylinemii do 4 tyg., przy czym poziom antybiotyku obniżał się stopniowo z 0,45 do 0,04 j./ml. Autorzy zwrócili uwagę na znaczne obniżenie się poziomu penicyliny u 1 z chorych pod wpływem przypadkowego zakażenia gronkowcowego.